Er moeten internationale regels komen voor draagmoederschap, zegt de Raad voor de Kinderbescherming. Te vaak worden vrouwen uitgebuit in arme landen, te vaak overschrijden wensouders de grenzen van de ethiek om hun wens te vervullen.
Draagmoederschap moet uit de negatieve sfeer, zeggen kinderwenscoaches, wensouders en draagmoeders. Het is een uitkomst en een groot geschenk voor wensouders die op een andere wijze geen kinderen kunnen krijgen. Het is een mooi geschenk om te geven, een draagmoeder kan zoveel betekenen.
Een kliniek gaat onderzoeken of het homokoppels en hun draagmoeder wil gaan helpen met ivf. Dit lezend herinner ik me mijn belronde met bekende fertiliteitsklinieken toen een van de draagmoeders die ik begeleidde maar niet zwanger werd van de vaders. ‘Draagmoederschap is verboden’, was de standaard reactie. Ik kon uitleggen wat ik wilde, dat alleen bevorderen van commercieel draagmoederschap bij wet verboden is, ik kreeg geen gehoor.
Zelf heb ik al heel wat situaties gezien in 13 jaar tijd. En zeker niet alleen negatieve. Maar toch: ik heb vrouwen aan de telefoon gehad die wilden weten wat dat nou kostte, een draagmoeder. Hoe je dan je kind terug in Nederland moest krijgen. Of je nicht in India je draagmoeder kan zijn, omdat je dat doet voor je familie en omdat het kind dan het meeste zal lijken op je eigen man. Veel van deze mensen dachten dat draagmoederschap verboden is, of dat je op zijn minst een kans maakt om met de wet in botsing te komen. Veel van deze mensen waren niet van plan familie, vrienden en het kind zelf openheid van zaken te geven.
Bij zulke telefoontjes heb ik behoefte aan (internationale) regels. Wetend dat dit niet zal helpen en dat mensen wegen zullen vinden om de regels te ontduiken. Omdat mensen nu eenmaal mensen zijn en wensen vervuld moeten worden.
Ik heb homokoppels met een kinderwens gezien die een relatie opbouwden met hun draagmoeder, die zelf geen kinderwens had. Zussen die op jonge leeftijd al afspraken hadden gemaakt omdat duidelijk werd dat het voor een van hen medisch niet mogelijk zou zijn zelf een kind te baren. Verhalen gehoord over inseminaties waarbij men erin slaagde er een bijzonder moment van te maken, samen. Vol bewondering zag ik hoe respectvol mensen met elkaar omgaan. Hartelijke reacties op schoolpleinen in plaats van veroordeling, echtgenoten die hun zwangere vrouw liefdevol verzorgden.
Wat mij opvalt is dat er in de media en ook op sociale media nauwelijks gesproken wordt over het kind. Het kind dat met regels waarschijnlijk beter af is, maar ook zo goed als zeker geconfronteerd zal worden met alle complexiteit die draagmoederschap met zich meebrengt. Ook de kinderen met vergelijkbare startkwalificaties heb ik gesproken.
En zoals zo vaak denk ik: we hebben de nuance nodig.
Maar vooral een overheid die probleemoplossend bezig is. Een wettelijk kader is zeker nodig, zodat er steeds minder gekozen gaat worden voor schimmige routes. Zodat alle betrokken personen bekend zijn voor het kind. De overheid, en ook de Raad voor de Kinderbescherming, kan beginnen met de realiteit onder ogen zien. In ons eigen land valt nog veel te verbeteren.
http://www.ad.nl/binnenland/internationale-regels-draagmoeders-hard-nodig~ace90778/