Met liefde vasthouden

Er was een tijd dat ik veel bewaarde. Mijn hele zolder lag vol met spullen. Toch ben ik niet iemand die hecht aan spullen. Ik gooi rustig iets weg dat ik morgen weer nodig kan hebben. Spullen genoeg in de wereld, denk ik als er weer eens een stapel borden sneuvelt.

Op een dag gebeurde er iets waardoor ik noodgedwongen al mijn spullen achter moest laten. Ik dacht dat ik het erg zou vinden, maar het is vooral de herinnering aan de gebeurtenis zelf die me weleens parten speelt. Sindsdien bewaar ik nog minder, maar sommige dingen gooi ik nog steeds niet weg.

Regelmatig hoor ik van cliënten dat zij behoefte hebben aan tastbare herinneringen. Een rompertje inlijsten die ze ooit kochten voor hun baby, die er nooit gekomen is. Niet om nou meteen in het zicht te zetten, maar om het gevoel te hebben dat het er is. Ergens. Een kastje met boeken over kinderloosheid, waar om de zoveel tijd een boek bij wordt gezet. Een kopie van het ziekenhuisdossier. Foto’s van zwangerschapstesten, of zelfs de testen zelf.

We hebben behoefte aan tastbare en zichtbare dingen, misschien wel omdat de kinderwens zelf niet tastbaar en zichtbaar is. In ieder geval niet voor anderen. Na een tijdje verslapt de aandacht en vragen mensen er minder naar. Maar jij voelt het nog en loslaten voelt niet altijd goed. Dan kan je weer even kijken, vasthouden, al je zintuigen gebruiken om er aandacht aan te geven. Besluiten om dat rompertje juist wel even in het zicht te hangen, als statement.

Het spreekt niet altijd vanzelf. Ik raad vaak aan om foto’s te maken van gebeurtenissen en van beelden die het verdriet bij jou oproepen. Deze week vertelde iemand dat ze graag een foto had gewild van de kamer waar ze was voor de terugplaatsing, maar dat ze ervoor terugschrok om het haar man te vragen. ‘Deze keer doe ik het toch’, besloot ze. Het kan, maar soms vraagt het wat moed om het ook te doen.

Verdriet verwerken wordt nog steeds geassocieerd met loslaten. Moet je wat je verloor loslaten, of mag je het ook met liefde vasthouden? Letterlijk?

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *